Als een cliënt zo’n uitspraak doet dan is er wel een kwartje gevallen.
Dit kwam naar voren toen we een situatie uitwerkten. Ze deelde een voorbeeld over een muzikant die erg nerveus was bij een optreden. Daardoor kon ze niet genieten van de muziek en daar wilde ze van af. Bij het uitwerken werd ze zich bewust dat ze confluent werd met de muzikant.
Ik vroeg haar hoe ze dat ging oplossen.
In eerste instantie was ze natuurlijk blanco. Maar door het even bij haar te laten en stil te blijven kwam ze zelf met ideeën:
- “Ik kan mijn ogen sluiten.”
- “Ik kan me concentreren op mijn eigen lichaam.”
Door zelf te onderzoeken, met ondersteuning van mij, kwamen haar oplossingen naar voren. En bovenal werd ze zich bewust van haar diep ingesleten patroon van altijd maar met de ander bezig te zijn.
De grote uitdaging voor mij als therapeut is: Niet de illusie te hebben dat ik weet wat goed is voor een cliënt. En daarmee de cliënt verder af te brengen van zijn eigen pad. Want een ding is zeker mijn pad is niet het pad van de cliënt.
Mijn uitdaging is de cliënt te begeleiden bij het verkrijgen van zelf inzicht en, te laten zoeken naar zijn/haar oplossing.