Wat is vrijheid als je het niet neemt, of liever gezegd nooit hebt geleerd om het te nemen. Zo geconditioneerd bent om je aan te passen aan je omgeving?

En dan ben je volwassen, sta je op eigen benen en denk je; “nu kan ik gaan leven zoals ik dat wil!” Maar patronen zijn vaak diep ingesleten, we zitten in onze groef zonder dat we er erg in hebben.

Dit speelt bij een stel dat bij mij aan het werk is. Ze zijn zo bezig met wat ze denken dat de ander verwacht dat ze vergeten te leven in vrijheid en te luisteren naar de eigen behoefte. De conditionering zegt; aanpassen, aanpassen, aanpassen!

En als ze het anders willen gaan doen, komt de vraag hoe?

Welke ruimte (vrijheid) neem jij?