Vaak gebruiken cliënten het woord lastig! “Ik vind het lastig om te veranderen!” Maar wat bedoel je dan eigelijk met dat woord. Of liever gezegd; wat vermijd je er mee, vraag ik me steeds vaker af. 

Als iets is lastig is, hoef je het dan niet te doen? Of bedoel je dat je er geen zin in hebt? Wil je vasthouden aan een oud patroon?

Als je dat bedoelt zeg dan dat je niet wil veranderen. Dan ga je in ieder geval staan voor je keuze, neem je verantwoording voor jouw weg.

Als een cliënt zo’n uitspraak doet dan is er wel een kwartje gevallen.

Dit kwam naar voren toen we een situatie uitwerkten. Ze deelde een voorbeeld over een muzikant die erg nerveus was bij een optreden. Daardoor kon ze niet genieten van de muziek en daar wilde ze van af. Bij het uitwerken werd ze zich bewust dat ze confluent werd met de muzikant.

Ik vroeg haar hoe ze dat ging oplossen. 

In eerste instantie was ze natuurlijk blanco. Maar door het even bij haar te laten en stil te blijven kwam ze zelf met ideeën: 

• “Ik kan mijn ogen sluiten.”
• “Ik kan me concentreren op mijn eigen lichaam.”

Door zelf te onderzoeken, met ondersteuning van mij, kwamen haar oplossingen naar voren. En bovenal werd ze zich bewust van haar diep ingesleten patroon van altijd maar met de ander bezig te zijn.

De grote uitdaging voor mij als therapeut is: Niet de illusie te hebben dat ik weet wat goed is voor een cliënt. En daarmee de cliënt verder af te brengen van zijn eigen pad. Want een ding is zeker mijn pad is niet het pad van de cliënt.

Mijn uitdaging is de cliënt te begeleiden bij het verkrijgen van zelf inzicht en, te laten zoeken naar zijn/haar oplossing.

Het onderzoeken van oude patronen van cliënten is een mooi inzichtgevend proces. Niet alleen voor de cliënt maar ook voor mij. 

Mijn cliënt haar patroon zit haar danig in de weg en toch doet ze enorm haar best om het in stand te houden. Haar kwaliteit om goed na te denken, helpt haar niet om verder te komen. Sterker nog, ze is er zo goed in dat ze haar eigen gedachtes/verhalen gelooft en er dus ook naar gaat handelen.

En geloof me, ik heb niets tegen denken, maar wel tegen het ‘misbruiken’ van gedachten om niet te gaan doen wat waardevol voor je kan zijn. Haar gedachten, ondermijnen haar behoeftes/ontwikkeling. 

Haar ingeslepen patroon; denken voor de ander, aangeleerd als kind, ondermijnt de mogelijkheid om te zorgen voor haarzelf. Haar gedachten leiden tot stagnatie.